ای دهقان ِ فداکار ؛تو در روزگاری بزرگ شدی ،که مردی برهنه شد ! تا زنان و کودکان زنده بمانند...امّا مندر روزگاری نفس میکشم ،که زنی برهنه میشود ! تا کودکش از گرسنگی نمیرد !!!